Artroskopia stawów u psów

Artroskopia to metoda medyczna używana do diagnozowania i leczenia problemów ze stawami. Wykorzystuje się w niej małą kamerę, zwaną artroskopem, która umożliwia bezpośrednie oglądanie wnętrza stawu na monitorze. Umożliwia precyzyjnie zlokalizowanie i ocenę różnych patologii stawowych, takie jak zmiany zwyrodnieniowe, pęknięcia łąkotek czy uszkodzenia chrząstki.
Jakie są zalety artroskopii?
• Dzięki małym nacięciom, które są konieczne do wprowadzenia artroskopu do stawu, pacjent może doświadczyć mniejszego dyskomfortu po zabiegu oraz krótszego czasu rekonwalescencji w porównaniu do tradycyjnych, otwartych procedur chirurgicznych.
• Artroskopia umożliwia dokładne zobrazowanie stawu oraz precyzyjne przeprowadzenie zabiegu, co przekłada się na skuteczniejsze leczenie problemów stawowych.
• Ze względu na mniejszą inwazyjność, artroskopia może wiązać się z mniejszym ryzykiem powikłań pooperacyjnych, co stanowi istotną korzyść dla pacjenta.

Poniżej prezentujemy kilka najczęstych schorzeń leczonych artroskopowo w naszej przychodni.

Niestabilność przyśrodkowa barku (MSI)
Niestabilność przyśrodkowa barku to częste schorzenie u zwierząt domowych. Powtarzające się mikro-urazy i napięcie przyśrodkowego więzadła stawu barkowego (MGL), rozciąganie torebki stawowej i ścięgna podłopatkowego prowadzą do kulawizny kończyny przedniej. Badanie fizyczne ujawnia różne stopnie zaniku mięśni barku, zwiększony kąt i dyskomfort przy odwodzeniu stawu. Artroskopowa ocena stabilizatorów przyśrodkowych barku jest najlepszym sposobem na ostateczne zdiagnozowanie MSI. W łagodnych przypadkach wystarczająca może okazać się ścisłe ograniczenie ruchu na 2-3 miesiące i wdrożenie fizjoterapii. Dla psów bardziej dotkniętych, wskazane jest artroskopowe obkurczenie torebki stawowej, przyśrodkowego więzadła stawu barkowego i ścięgna podłopatkowego za pomocą radiofrekwencji. Przypadki ciężkie mogą wymagać rekonstrukcji stabilizatorów przyśrodkowych, a pełne wyleczenie może trwać nawet do 6 miesięcy.
Przypadek 1
Łokieć:
Dysplazja łokcia jest najczęstszą przyczyną kulawizny przedniej kończyny u psów, w której obserwuje się jedną lub więcej następujących chorób: fragmentacja przyśrodkowego wyrostka wieńcowego kości łokciowej (FCP), niezrośnięty wyrostek dodatkowy (UAP), OCD, inkongruencja stawu łokciowego (IC). Artroskopia ma korzyść nie tylko jako narzędzie diagnostyczne, ale także terapeutyczne. W trakcie artroskopii fragment wyrostka może być przemieszczony, z różnym stopniem zużycia chrząstki stawowej. Wczesne wykrycie i usunięcie wolnego fragmentu prognozuje dobrze, jednak wczesna diagnoza może być utrudniona brakiem widocznych zmian radiograficznych. Wiele psów może potrzebować dodatkowego okresowego leczenia przeciwzapalnego lub iniekcji dostawych, nawet po usunięciu fragmentu.

Oddzielająca martwica kostno-chrzęstna (OCD)
Nieprawidłowe procesy kostnienia w chrząstce prowadzą do utraty chondrocytów na styku kości-chrząstka. To z kolei powoduje oderwanie chrząstki od podłoża kostnego. Najczęściej OCD spotyka się w stawie barkowym na tylnej głowie kości ramiennej, lecz może również występować w pozostałych stawach, takich jak staw skokowy, kolanowy lub łokciowy. Radiograficznie można zaobserwować spłaszczenie tylnej głowy kości ramiennej, oraz w niektórych przypadkach, luźny fragment w stawie. Leczenie OCD barku polega na usunięciu wolnego płata i oczyszczeniu nieprawidłowej kości podchrzęstnej, w celu umożliwienia gojenia się ubytku chrząstką włóknistą.

Przypadek 3